Ten film trzeba koniecznie obejrzeć. Antypolska akcja, zbrodnia lub rzeź wołyńska bądź wołyńsko-galicyjska – różnie nazywane są systematyczne mordy dokonywane przez ukraińskich nacjonalistów na polskiej ludności Wołynia i Galicji Wschodniej (przedwojenna województwa: lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie), dokonywane w latach 1943-1945. A zaczęło się 73 lata temu, 9 lutego 1943 roku, we wsi Parośla, kiedy zwolennicy Stepana Bandery wymordowali kilkuset Polaków. Trzeba oglądać i wyciągać wnioski. Nie zapomnijmy o nich!

cenzura1

Wstawiamy podmieniony link. Z serwisu Youtube.com filmy i dokumenty o ludobójstwie na Wołyniu znikają bardzo szybko. Dlatego też radzimy zgrywać dla potomnych.

https://www.youtube.com/watch?v=n08nOXbOPDU

  1. Skandal że te filmy HISTORYCZNE są cenzurowane i usuwane. W III RP metody komunistycznego zatruwania umysłów są ciągle żywe.

  2. W Polsce nie ma mężów stanu, którzy pieprznęliby ręką w stół mówiąc;
    Będziemy was popierać, wspólnie się chronić, ale macie z naszymi rodakami u siebie obchodzić się jak z jajkiem.

  3. Dopóki Ukraińcy nie przyznają się do popełnienia okrutnej zbrodni ludobójstwa na Polakach, dopóty nie będą możliwe normalne relacje polsko – ukraińskie.

  4. Straszne jak ci rzeźnicy postępowali z ludźmi. I to nie w bitwie, ale w ich domach zarówno z kobietami i z dziećmi.

  5. PORAŻAJĄCE! Ale taka jest prawda. Trzeba to przyznać, a nie zakłamywać historii w imię rzekomej przyjaźni polsko – ukraińskiej. Kłamstwo nie jest dobrym rozwiązaniem. Tylko prawda jest ciekawa.

  6. Tragedią w dalszym ciągu kontynuowaną jest to, iż wielu UPOwców – naukowców, historyków wykładała na wielu uczelniach zagranicznych. I tam przedstawiało 'swoją’ historię:
    Petro Poticzny – Pracę doktorską napisał na Uniwersytecie Columbia, w latach 1964–1995 był wykładowcą nauk politycznych na Uniwersytecie McMaster. Współpracuje z Centrum Studiów Rosyjskich i Wschodnioeuropejskich przy Uniwersytecie w Toronto, jest członkiem Doradczej Rady Kanadyjskiego Instytutu Studiów Ukraińskich Uniwersytetu Alberta oraz honorowym profesorem Wschodniochińskiego Uniwersytetu w Szanghaju i Honorowym Przewodniczącym Chińskiej Asocjacji. Jest jednym z redaktorów „Litopysu UPA.

    Jewhen Sztendera – major UPA – Pracował w National Library of Canada. Współpracownik czasopism „Suczasna Ukrajina”, „Ukrajinśkyj Samostijnyk”, „Do zbroji”, „Ukrajinski Wisti” (Edmonton)

    Wołodymyr Kosyk – historyk czołowy apologeta OUN i UPA Wykładał na Wolnym Uniwersytecie Ukraińskim w Monachium, a później także na Sorbonie (z czasem na uniwersytecie Paryż-3)

    Taras Hunczak – należał do OUN – W latach 1960–2004 wykładał na Rutgers University

    Wołodymyr Kubijowycz – (matka Polka) zwolennik OUN – Po wojnie zamieszkał w Bawarii w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec i skupił się na aktywności naukowej. Na emigracji był sekretarzem generalnym Towarzystwa Naukowego im. Tarasa Szewczenki (w latach od 1947 do 1963), a od 1952 prezesem jego europejskiej filii (od 1952 Towarzystwo ma strukturę federacyjną). Od 1947 był wykładowcą na przeniesionym do Monachium z Pragi Wolnym Uniwersytecie Ukraińskim. W 1951, w związku z przeniesieniem europejskiego ośrodka Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki do Francji zamieszkał w Sarcelles pod Paryżem

    Petro Mirczuk – członek OUN ps. Zalizniak – W 1950 wyemigrował do USA. Pracował jako adwokat, dziennikarz, bibliotekarz, uczył nauk politycznych w koledżach. Prezes Związku Ukraińskich Więźniów Politycznych w USA, długoletni członek kierownictwa Ukraińskiego Komitetu Kongresowego Ameryki. Współredaktor pism: Визвольний шлях, Гомін України, Українська трибуна, Український самостійник. W 1969 uzyskał doktorat z filozofii na Wolnym Uniwersytecie Ukraińskim w Monachium.

    Uniwersyt Ukraiński w Monachium – kolebka wykładowców i przyczółek byłych ważnych osób z UPA i OUN.

Comments are closed.