Tadeusz Isakowicz-Zaleski urodził się 7 września 1956 roku w Krakowie. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 maja 1983 r. w Katedrze Wawelskiej.

W czasach PRL był zaangazowany w działalność opozycyjną. Już pog koniec lat 70., będąc jeszcze w seminarium, współredagował podziemne pismo „Krzyż Nowohucki” oraz działał w Studenckim Komitecie Solidarności. Od 1980 zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność”. Przez całe lata 80. ub. wieku był represjonowany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1985 roku został dwukrotnie ciężko pobity przez funkcjonariuszy SB.

Jednocześnie mocno zaangażował się w działalność dobroczynną i pomoc niepełnosprawnym. Został duszpasterzem osób niepełnosprawnych. W 1987 roku był współzałożycielem Fundacji im. Brata Alberta, zajmującą się pomocą osobom z niepełnosprawnościami intelektualnymi, prowadzącą 36 placówek na terenie Polski.

W 2001 odbył studia w Papieskim Kolegium Ormiańskim w Rzymie i został mianowany duszpasterzem Ormian w archidiecezji krakowskiej, a w latach 2002–2009 był duszpasterzem Ormian w Polsce Południowej. W latach 2009–2017 proboszcz ormiańskokatolickiej parafii południowej pw. św. Grzegorza Oświeciciela z siedzibą w kościele Trójcy Świętej w Gliwicach. Ks. Isakowicz-był aktywnym działaczem środowiska ormiańskiego, popularyzatorem wiedzy o historii i kulturze Ormian, zwłaszcza Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. Inicjator zbliżenia między środowiskami tzw. starej i nowej emigracji ormiańskiej. Orędownik sprawy upamiętnienia ofiar ludobójstwa Ormian.

W 2008 wystąpił też z apelem o potępienie przez władze polskie ludobójstwa Polaków dokonanego przez OUN-UPA na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. Od wielu lat zabiegał o należyte upamiętnienie ofiar tej zbrodni.

Był też prezesem założonej przez siebie Fundacji Kresowej „Memoria et Veritas” i organizatorem dorocznych konkursów szkolnych wiedzy o Kresach.

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski walczył o oczyszczenie środowiska księży. W 2006 roku zaapelował do duchownych o oczyszczenie tego środowiska i ujawnienie, kto z księży współpracował ze Służbą Bezpieczeństwa i donosił na metropolitę krakowskiego Karola Wojtyłę oraz na jego następcę kard. Franciszka Macharskiego. Sam badał dokumenty Służby Bezpieczeństwa, które jako poszkodowany otrzymał z Instytutu Pamięci Narodowej.

Był zaangażowany w sprawy Kresów, także Wileńszczyzny. W 2018 roku na zaproszenie europosła Waldemara Tomaszewskiego gościł na Wileńszczyźnie, a także na dożynkach w rejonie wileńskim, brał udział m.in. w organizowanej przez Instytut Myśli Polskiej w Wilnie dyskusji na temat „Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość Polskiego Dziedzictwa Narodowego na Kresach”.

Fot. Wikipedia – domena publiczna