Władysław Korowajczyk urodził się w Wilnie w 1934 roku. Ojciec Leonard, kapitan rezerwy został zamordowany w Katyniu. Matka Halina w okresie wojny uczyła na tajnych kompletach.

Władysław swoją edukację rozpoczął również w tajnym szkolnictwie. Podczas okupacji oraz po wojnie aktywnie działał w harcerstwie. W 1945 roku, w obawie przed wywózką na Syberię, z matką i bratem, w ramach ekspatriacji, wyjechał do Łodzi. Tutaj ukończył szkołę średnią i Akademię Medyczną, uzyskując tytuł lekarza.

W 1975 roku został przez nieznanych sprawców napadnięty i pobity, najprawdopodobniej z przyczyn politycznych, w wyniku czego całkowicie utracił wzrok. Nadal czynnie uczestniczył w życiu politycznym, społecznym i zawodowym, przekwalifikował się na leczenie osób uzależnionych.

Władysław Korowajczyk był animatorem działań społecznych i kulturalnych, autorem przeszło stu tekstów publicystycznych o różnorodnej tematyce, głównie kresowej. Czynnie głosił prawdę o zbrodni katyńskiej, był członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, w 1989 r. założycielem łódzkiego Oddziału Towarzystwa, członkiem m.in. Rady Naczelnej Federacji Organizacji Kresowych, Stowarzyszenia Okręgu Wileńskiego AK „Wiano”, Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Łodzi oraz udzielał się w Klubie Historycznym im. gen. Stefana Roweckiego „Grota”.

W 2016 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności dla zasłużonych opozycjonistów oraz wyróżniony Nagrodą Honorową „Świadek Historii” przyznawaną przez IPN.

Zmarł 7 lutego 2023 roku w Łodzi.

Cześć jego pamięci!

Fot. ipn.gov.pl