Major Bogusław Nizieński – urodzony w Wilnie polski prawnik, sędzia, działacz społeczny, żołnierz Armii Krajowej, autorytet wielu wilnian, wielki patriota Ziemi Wileńskiej – skończył dziś 95 lat. Często podkreśla, jak Wilno i Wileńszczyzna są mu bliskie i jak ukształtowały jego tożsamość.

Bogusław Nizieński urodził się 2 marca 1928 roku w Wilnie. Szkołę podstawową i gimnazjum kończył na tajnych kompletach. Już, jako uczeń działał w małej dywersji – rozrzucał ulotki, malował napisy na murach. W 1943 roku wstąpił do Armii Krajowej w Jarosławiu. Brał udział w akcji „Burza”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. Na wiosnę 1945 roku wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej.

„Dla każdego z żołnierzy Armii Krajowej organizacja ta była wielką sprawą. Stanowiła symbol boju o wolną i niepodległą Polskę. To w nim ginęli najwspanialsi synowi i córki naszego narodu. To świętość, o której nie można zapomnieć” – podkreślał Bogusław Nizieński, wspominając po latach służbę w AK.

Po wojnie zdał maturę. W 1946 roku wyjechał do Krakowa. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak dopiero po odwilży 1956 roku uzyskał możliwość pracy w sądownictwie. Odmówił wstąpienia do PZPR, za co spotkało go wiele trudności.

Po powstaniu „Solidarności” wraz z Adamem Strzemboszem i kilkoma kolegami założył koło NSZZ „S” w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie pracował w latach 1971–1981.

Po 13 grudnia 1981 roku nie podpisał „deklaracji lojalności”, przez co został zawieszony, a następnie odwołany z funkcji w ministerstwie. W następstwie został przeniesiony do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. W stanie wojennym roznosił ulotki, kolportował „Tygodnik Mazowsze” i bibułę, organizował zbiórki pieniędzy. W 1985 roku zrzekł się stanowiska sędziego i rozpoczął pracę jako radca prawny w prywatnej firmie, gdzie przepracował ponad 5 lat. Został ponownie powołany na stanowisko sędziego, gdy przewodniczący komisji zakładowej „Solidarności” Adam Strzembosz objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Wezwał on sędziów, którzy zrzekli się wcześniej stanowisk, do powrotu do pracy w ministerstwie. W 1990 roku został powołany do Sąd Najwyższy i przewodniczył II Wydziałowi Izby Karnej, który przeprowadzał rehabilitację skazanych w stanie wojennym i później. W stan spoczynku przeszedł w 1998 r.

W latach 1999–2004 pełnił funkcję Rzecznika Interesu Publicznego. Jego obowiązkiem było sprawdzanie oświadczeń polityków i urzędników na temat ich współpracy ze służbami PRL.

Przez lata aktywnie działa w środowiskach kresowych, m.in. w Towarzystwie Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Po dziś dzień zasiada w Zarządzie Głównego Związku Piłsudczyków oraz jest honorowym członkiem Związku Polaków na Litwie. Jest przewodniczącym Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Sędzia Bogusław Nizieński został dwukrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski (Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim), najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Uhonorowany nagrodą Kustosza Pamięci Narodowej Instytutu Pamięci Narodowej, Krzyżem Wolności i Solidarności.

Bogusław Nizieński na każdym kroku podkreśla jak Ziemia Wileńska jest mu bliska i jak ukształtowała jego tożsamość. Każdego roku stara się przyjeżdżać do rodzinnego Wilna, aby spotkać się ze swoimi krajanami na uroczystościach, poświęconych ważnym wydarzeniom historycznym.

„Jestem dumny z tego, że jestem wilniukiem, że mogę powoływać się na to. Moje serce bije szczególnie dla Wilna. Ja Wilna nie oddam w sercu nikomu” – powiedział w ub. roku podczas Wiecu Pamięci w podwileńskich Krawczunach.

Tekst na podst. IPN, L24.lt, Fot. Jerzy Karpowicz