„Z żalem zawiadamiamy, że dziś wieczorem po długiej chorobie zmarł Longin Komołowski, Prezes Wspólnoty Polskiej, Wicepremier i Minister Pracy w rządzie Premiera Jerzego Buzka, człowiek 'Solidarności'” – czytamy w informacji przesłanej w piątek PAP przez rodzinę i współpracowników Komołowskiego ze Wspólnoty Polskiej.

Komołowski od czerwca 2010 r. pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Wspólnota Polska. Zastąpił na tym stanowisku tragicznie zmarłego w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem Macieja Płażyńskiego. Był posłem dwóch kadencji w latach 1997–2001 i 2007–2011 (jako kandydat bezpartyjny z listy PiS w okręgu szczecińskim). Później kandydował bez powodzenia na senatora z własnego komitetu wyborczego z poparciem komitetu Obywatele do Senatu.

W latach 1997–2001 był ministrem pracy, a w latach 1999–2001 ministrem pracy i polityki społecznej i wicepremierem. Od 2000 r. do 2015 r. prezes Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego.

Zawodowo do 2002 r. był związany ze Stocznia Szczecińską, gdzie pracował jako ślusarz, zaopatrzeniowiec oraz kierownik wydziału kontroli jakości. Brał udział w strajku okupacyjnym w czasie wydarzeń grudniowych (17–22 grudnia 1970) oraz w tzw. strajku Bałuki (24–27 stycznia 1971). W latach 1977–1980 był członkiem PZPR.

Od 17 do 30 sierpnia 1980 r. uczestniczył w strajku w stoczni zakończonym zawarciem porozumienia z delegacją rządową. We wrześniu 1980 r. został członkiem NSZZ Solidarność. W 1981 r. należał do grupy roboczej opracowującej projekty ustaw o samorządzie pracowniczym i przedsiębiorstwie państwowym. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku okupacyjnym w stoczni (13–16 grudnia 1981 r.).

W 1982 r. współorganizował podziemne struktury „Solidarności” w Szczecinie, w kolejnych latach uczestniczył w podziemnej działalności związku, organizował druk i kolportaż wydawnictw drugiego obiegu oraz ich przerzut do Szwecji. Od 1984 r. był członkiem Rady Koordynacyjnej Pomorza Zachodniego. W latach 1988–1989 współtworzył Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny „Solidarności”. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez organy bezpieczeństwa PRL.

W 1989 r. powrócił do legalnej działalności w „Solidarności”. Został przewodniczącym Komisji Zakładowej w szczecińskiej stoczni i wiceprzewodniczącym zarządu regionu związku. W latach 1990–1997 pełnił funkcję przewodniczącego regionalnych struktur Solidarności, zasiadał w jej Komisji Krajowej oraz Prezydium. W 1996 r. był współinicjatorem powołania Szczecińskiego Porozumienia Prawicy.

W latach 1998–2002 był przewodniczącym Ruchu Społecznego AWS w regionie zachodniopomorskim. W 2011 r. bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski w kolejnej kadencji. W 2002 r. został właścicielem firmy Longin Komołowski Konsulting zajmującej się doradztwem gospodarczym. Pięć lat wcześniej zasiadał w zarządzie firmy ENEA Operator.

W lutym 2015 r. był mediatorem w konflikcie między zarządem i pracownikami Jastrzębskiej Spółki Węgłowej.

Urodzony w Czaplinku Longin Komołowski zmarł w Warszawie. 5 stycznia 2017 r. obchodziłby swoje 69. urodziny.

za PAP, źródło Wikipedia

Longin Komołowski, ur. 5 I 1948 w Czaplinku. Absolwent Politechniki Szczecińskiej, Wydz. Budowy Maszyn i Okrętów (1974).

1961-2002 ślusarz, zaopatrzeniowiec, kierownik Wydz. Kontroli Jakości w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. 17-22 XII 1970 i 22-25 I 1971 uczestnik strajków okupacyjnych w Stoczni. 1977-1980 w PZPR.

18-30 VIII 1980 uczestnik strajku w Stoczni; od IX 1980 w „S”; od VII 1981 członek grupy roboczej (m.in. z Jackiem Merkelem) opracowującej projekty ustaw o samorządzie załogi i przedsiębiorstwie państwowym, powołanej przez pozastatutową strukturę: Sieć Organizacji Zakładowych NSZZ „Solidarność” wiodących zakładów pracy.

13-15 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w Stoczni, nast. w składzie TKZ Stoczni (z Władysławem Dziczkiem i Andrzejem Antosiewiczem). 1982-1989 organizator druku, drukarz podziemnych wydawnictw, m.in. „Tygodnika Wojennego”, „Tygodnika Mazowsze”, ulotek, kalendarzy, znaczków. 1982-1984 współorganizator (z Władysławem Lisewskim, Janem Otto, Jerzym Słoneckim, Janem Tarnowskim i Januszem Szabanem) MKK w Szczecinie, współorganizator pomocy rodzinom internowanych i uwięzionych. 1983-1989 współorganizator (z W. Dziczkiem) podziemnego pisma „Grot”, autor, redaktor, organizator druku, drukarz, kolporter. Od 1984 w składzie Rady Koordynacyjnej „S” Pomorza Zachodniego (z A. Milczanowskim – przewodniczący, W. Dziczkiem, Mieczysławem Lisowskim, Tadeuszem Olczakiem, Jackiem Saukiem i Jerzym Zimowskim). Autor w podziemnym piśmie „Obraz”. 1982-1989 współorganizator przerzutów podziemnych wydawnictw i informacji do Berlina i Szwecji (z Piotrem Myncem). 1984-1989 współorganizator (z A. Milczanowskim) przerzutów z Zachodu do Polski sprzętu poligraficznego. 1988-1989 współorganizator (z A. Milczanowskim) MKO „S” Pomorze Zachodnie, 1982-1988 wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom, przesłuchiwany.

1989-1990 przewodniczący KZ „S” w Stoczni, 1989-1997 delegat na kolejne WZD Regionu Pomorze Zachodnie, w 1989 wiceprzewodniczący ZR, 1990-1997 przewodniczący ZR, delegat na kolejne KZD, członek Prezydium KK. 1997-2001 poseł RP z listy AWS, minister pracy i polityki społecznej w rządzie Jerzego Buzka, 1999-2001 wicepremier RP. 1998-2002 w RS AWS, przewodniczący woj. zachodniopomorskiego. Od 2000 prezes Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego (społecznie). Od 2002 właściciel firmy Longin Komołowski Konsulting (doradztwo gospodarcze). Od 2007-2011 poseł RP z listy PiS, m.in. w Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

Od 27 IV 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Szczecinie w ramach SOS/SOR krypt. Pocztylion; 14 V 1985 – 23 IX 1989 w ramach SOR krypt. Grot.

(z encyklopedii Solidarności)